Voor leiding is het belangrijk af en toe iets te leren, en daarvoor bieden regio's modules aan. Nu moet iedereen hiervoor een avond naar het regiogebouw, om dingen te horen die je misschien al weet terwijl je liever thuis zit. Daarom wordt er wel eens gedacht dat e-learning een uitkomt zou bieden: je volgt een cursus en toets op internet en dan heb je een bepaalde competentie gehaald.

Bij een module op het regiogebouw moet iedereen tegelijk op dezelfde plek zijn, maar bij e-learning hoeft dit niet: de trainer kan thuis blijven, het regiogebouw kan dicht blijven en de cursisten doen de module wanneer ze daar zelf zin in hebben.

Niet alle modules en competenties lenen hier zich even goed voor. Wil je leren hoe je een spel kan uitleggen en uiteindelijk laten zien dat je dat weet, dan heb je toch een groep kinderen nodig. De module "veiligheid" bestaat echter grotendeels uit theorie en casussen en is goed geschikt voor e-learning.

E-learning gaat met de computer over het internet. Dit is wel heel hip, maar het biedt geen voordelen over een pen-en-papier aanpak. Alle tekst die je op een webpagina zet kan je ook in een boek zetten, en elke online toets kan je ook vervangen door een papieren vragenlijst waar je het goede vakje moet aankruisen. Internet heeft pas voordelen boven papier als de leerstof erg interactief gemaakt wordt, maar dat is lastig en duur.

Daarnaast is het natuurlijk mogelijk om in een gesprek met je praktijkbegeleider aan te tonen dat je de stof beheerst. Dan hoeven slechts twee mensen af te spreken, en die zitten al bij dezelfde groep. Het kan eventueel over de telefoon, en is weinig werk.

Nu hebben sommige groepen geen praktijkbegeleider. Dat is vervelend, maar het is niet de taak van de regio om dat op te vullen. De regio zou dan een boel extra werk moeten doen omdat de groep dit niet doet. Dan kunnen de trainers van de regio net zo goed de rol van praktijkbegeleider bij de groep aannemen.

Voor elke module is er al een handleiding met theorie. Het lastigste deel wat over blijft is de toets. De toets heeft als doel dat mensen laten zien dat ze de stof beheersen. Als ze de stof nog niet beheersen zouden ze de toets moeten falen. Het is leerzaam voor de cursist als hij achteraf te zien krijgt welke vragen hij fout had, maar hij moet dan niet nog eens dezelfde toets kunnen maken en alle vragen goed invullen. De toets moet dus elke keer anders zijn, net als op school. Dit kan ook opgelost worden door heel veel vragen te maken en daar enkele willekeurig uit te kiezen. Beide oplossingen betekenen veel werk voor de trainers, omdat deze toetsen moeten blijven maken.